Als je samenkomt om te besturen, dan wil je iets bereiken. Er zijn agendapunten die moeten besproken worden, en er zijn de mensen waarmee je samen zit. Je moet dossiers kennen, en je moet luisteren naar elkaar. In dat laatste was ik vanavond, als toeschouwer gelukkig, zwaar teleurgesteld.
Ok ok, het is de gewoonte om elkaar te negeren hier. De deelnemers kennen elkaars standpunten, ze zitten immers al jaren samen op deze maandelijkse meetings. Iedereen hoort in een vakje, elk vakje is duidelijk omlijnt. Elk vakje heeft een leider.
Maar ja, dat maakt niet uit. Iedereen is een individu en wil als mens gerespecteerd worden. Ik kan me niet voorstellen dat het niet een beetje knaagt als er niet geluisterd wordt. De micro gaat aan voor jou, en de man naast je begint zijn krant te lezen, de dame rechtover typt naarstig op de smartphone, iemand loopt al gsm-end buiten, en je buren lachen toch wel erg luidruchtig.
Het kabaal was al ver boven mijn grens van tolerantie toen mijnheer De Blust na meer dan twee uur van rumoerige monologen dan toch eens vroeg om aandacht. Het ging over ons klimaat. Niet dat het veel hielp, maar hij had wel degelijk een punt.
De max, was mevrouw Pooters die om half twaalf nog een reeks vragen afvuurde voor de schepen. Een hele reeks, op zo'n laat uur. De schepen had een even uitgebreid antwoord, maar mevrouw Pooters schonk hem geen aandacht, niet de minste. Het werd mijnheer de schepen te veel, en hij begon te roepen, te schreeuwen. De reactie van mevrouw Pooters haar partij was even luidruchtig.
Er werd ook gepraat over het nieuwe stadion, de inschrijving van kinderen in scholen, subsidies en maatregelen allerhande. Ach, altijd wel leuk zo'n avondje Antwerpse gemeenteraad.
No comments:
Post a Comment